We werden liefdevol ontvangen in het mooie huis door de man van Petra en een aantal assistenten. Achter in de tuin vond de ceremonie plaats. Een prachtige tent met ligplaatsen.
Er is ook een plek om buiten te chillen en lekker bij het vuur te zitten. Ik mocht een mooi stuk van mezelf aan gaan. In eerste instantie had ik de neiging om mezelf uit de groep te verwijderen. Ik wilde even bij de boom gaan zitten. Ik werd gevolgd door een assistente die me liefdevol de ruimte gaf om dit te doen. Ik voelde met net een puber: weglopen van de rest, me afzonderen. Aangezien ik o.a. mijn vader had verloren dit jaar, kwam er een stuk verdriet naar boven. Ik werd me bewust van mijn gewoonte om me van de rest de onttrekken en ging terug naar de groep. Ook gaf ik aan de assistente aan dat ik de behoefte had dat ze even bij me zou komen zitten. Ze kwam achter me zitten. Ik voelde liefdevolle ondersteuning in mijn verdriet. Ik realiseerde dat ik eigenlijk geen steun vraag aan de mensen om me heen. Ik was heel jong uit huis en had geleerd om alles zelf op te lossen.
Mijn man was er ook en er ging ook een stuk van hem aan. Er waren momenten dat we elkaar opzochten. En momenten dat er verdriet uitkwam. Ook Petra kwam en poosje bij me zitten wat me veel troost bracht. Ik heb deze ceremonie als bijzonder mooi ervaren. Er was ruimte om te huilen, ruimte voor ondersteuning en ruimte om me te uiten. Ik mocht even op een van de drummen spelen. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik deze ceremonie hier heb mogen meedoen. Een hele liefdevolle ondersteuning van een bijzonder team om een stapje dichterbij mijn eigen inzicht en gevoel te komen.
Liefs en dikke knuffel
Miluska