LOSLATEN
Wanneer iets je niet meer dient of je kunt een situatie niet veranderen is het advies vaak: loslaten.
Hoe dan? Heb ik me vaak afgevraagd. Het klinkt zo eenvoudig, het is alleen niet iets dat je gewoon uit je handen kunt laten vallen. Deze zomer werd ik daarmee geconfronteerd door de ziekte van mijn vader. Er moest opeens van alles geregeld worden toen zijn situatie snel verslechterde en ik dook daar vol in. Om vervolgens te ontdekken dat wat net geregeld is, later weer ongedaan wordt gemaakt. En ik zie mijn ouders vechten tegen het loslaten. Loslaten van hun onafhankelijkheid, van hun vrijheid, zelfredzaamheid.
ACCEPTATIE
En zo ontdek ik, voor loslaten komt acceptatie. Accepteren dat situaties veranderen en we niet overal invloed op hebben. Ook al bedoelen we het goed. En dan leren accepteren dat een crisissituatie niet altijd is te voorkomen en de meeste mensen leren door hun eigen ervaringen.
En waarom wil ik ontzorgen? Hopen om toch ooit een keer gezien te worden in wie ik ben, een kindsdeel in mij dat nog om aandacht vraagt, ook dit mag ik loslaten, door mezelf volledig te accepteren zoals ik ben.
VASTPAKKEN
Met loslaten komt meteen ook vastpakken De verantwoordelijkheid voor mijn eigen gevoelens nemen en goed voor mezelf zorgen
Alleen vanuit die verbinding met mijzelf kan ik uit liefde verbinden met de ander en zal dat wat ik voor een ander doe onvoorwaardelijk zijn.